Πολύ έντονη είταν από παλιά η σκωπτική διάθεση των Πηλιοριτών, τάση που δημιούργησε αμέτρητα προσωνύμια σε όλα γενικά τα χωριά του Πηλίου. Εμπνευστές των προσωνυμίων είταν διάφοροι χαριτολόγοι, που δεν έπαυαν να βγάζουν και να «κολλούν» παρατσούκλια, σατιρίζοντας όχι μόνο συνανθρώπους τους (άντρες κυρίως) αλλά και ζώα και νερά και βάρκες και άλλα άψυχα. Αφετηρία της σάτιρας είταν διάφορα σωματικά και ψυχικά ελαττώματα, ενέργειες παλικαριάς, επαναλαμβανόμενες συνήθειες ή κινήσεις ή φράσεις που προκαλούσαν τους κατοίκους, ακόμα και πνευματικές αρετές και πράξεις αθωότητας αλλά κι αφέλειας κι αμάθειας και βλακείας, ιδιότητες ζώων, νερών, πλεούμενων κλπ. Έτσι έχουν προκόψει στα χωριά τέτοια προσωνυμία: Κουτσονικολός (Κ’τσουν’ κουλός), Τρέκλιας, Τρεμούλιακας (Τριμούλιακας), Κεφαλάς (Κιφαλάς), Κλιάρης (Κλιάρ’ς), Κουτσοφίτης (Κουτσουφίτ’ς), Κουτσαφτής, Πατσομύτης (Πατσουμύτ’ς), Κωλογιάννης (Κουλουγιάνν’ς), Μυξιάρης (Μυξιάρ’ς), Σπάγγος, Ακριβός, Νυχτόπλασμα, Άγιος, Δαιμόνιο, Ζορμπάς, κυρα - Καρσιλαμά (Τρίκερι), παπα - Τσίμπας (Ανήλιο), Ξωπούλι (Ξουπούλ’ = αγροίκος), Κωλοβρέχτης (Κουλουβρέχτ’ς), Κωλοβελώνης (Κουλουβιλών’ ς), Εχεικαλώς, Αμαναμάνς, Νταχριντάκης (Νταχριντάκ’ς) (από τις επαναλαμβανόμενες λέξεις: έχει καλώς, αμάν - αμάν, ντάχρι - ντάχρι), Κολοκυθάς (Κ’ λουκ’ θάς), Τραχανάς, Πανωβρακάς (Πανουβρακάς), αλλά και κυρα - Μάρω (αλεπού), κυρ - Νικολής (λύκος), Τσιμπλιάρης (τσιμπλιάρ’ς = ο λύχνος), Σαπίκλα (βάρκα), Νταλακονέρι (Νταλ’ κουνέρ’ ) και άλλα πάρα πολλά.

Πέρ’ απ’ τα σατιρικά, που είναι και τα περισσότερα, ξεχωρίζουμε στο Πήλιο και τα διακριτικά προσωνύμια, όπως: Γιώργαρος - Γιωργάρας - Γιωργός - Γιωργάκης, Γιάνναρος - Γιανναράς - Γιαννάκης, Κωστάρας, Κωσταντάρας, Κωσταντινάκης (Κουσταντ’ νάκ’ ς), Λενιώ - Λενάρα - Λενάκι κλπ. Υπάρχουν και λιγοστά, που τα τοποθετούμε στην κατηγορία των ευφημιστικών, σαν κι αυτά: Ευλογιά ή ευλογημένη (η φοβερή για άλλους καιρούς αρρώστια), καλοσπύρι ή γλυκοσπύρι (ένα κακό σπυρί), αρχονταρρώστια (μια βαριά αγιάτρευτη ασθένεια), οξαποδώς (σατανάς), καλομοίρα (νεράιδα) κλπ.

Το σπουδαίο είναι, πως όλα σχεδόν τα παρατσούκλια σκεπάζουν τα πραγματικά επώνυμα των χωριανών και επικρατούν αυτά. Μ’ αυτά ονομάζονται οι άνθρωποι στο χωριό, κατά τις καθημερινές αναστροφές, και πολλοί δοκιμάζουν δυσαρέσκεια στο άκουσμά τους, κι αυτά πολλές φορές γίνονται και επωνύματα, εφόσον βέβαια δεν είναι καυστικά ή προσβλητικά.