• Τα γλέντια στη γιορτή των Αγίων Θεοδώρων

    Ακατανίκητη είταν από παλιά η τάση των κοντινών προς τη θάλασσα χωριών να κατεβαίνουν σε κάποιο περιγιάλι, συνήθως έρημο, ανήμερα των Αγίων Θεοδώρων πάντοτε βέβαια κατά παρέες. Φιλικές κυρίως οικογένειες, ύστερ’ από προηγούμενη συνεννόηση, φόρτωναν στα γάίδορομούλαρα ό,τι χρειαζόταν για την ολοήμερη παραμονή τους στη θάλασσα (κάποιες συντροφιές έφερναν και όργανα μαζί τους) και κατηφόριζαν προς το ακρογιάλι. Εκεί στην αμμουδιά οι γυναίκες έστρωναν κουρελούδες ή παλιά χράμια και προετοίμαζαν τα φαγητά, κι άμα έκανε κρύο, άναβαν και φωτιά να ζεσταίνονται.

    Από την άλλη πλευρά οι άντρες είχαν άλλη αποστολή κείνη τη μέρα. Έπρεπε να «γιαλέψουν», να ψάξουν δηλαδή τη θάλασσα, για να βγάλουν θαλασσινά να φάνε: Αχινούς, πεταλίδες, μύδια, χταπόδια κλπ. Αν είχαν και καμιά ψαρόβαρκα, ξανοίγονταν και στα βαθιά κι επέστρεφαν φορτωμένοι με θαλασσινά.

    Όλα τούτα τ’ άπλωναν κάτω, και νοστιμεύονταν, πίνοντας ρακί. Ύστερα, έβγαζαν και τα φαγητά που έφερναν μαζί τους ή παρασκεύαζαν εκεί, έφερναν δίπλα και τα κρασιά τους (μέσα στις «τσιτούρες» και τα νεροκολόκυθα) και το ’ριχναν στο φαγοπότι· εκεί απάνω στην αμμουδιά, κοντά στο κύμα. Η χαρά της εξοχής και της θάλασσας άνοιγε την όρεξη και φούντωνε σιγά-σιγά τη διάθεση για γλέντι. Αφού ευωχούνταν καλά, άρχιζαν τα τραγούδια και τους χορούς, όλοι μικροί και μεγάλοι, νέες και γριές.

    Έπιναν, χόρευαν και τραγουδούσαν έως το βράδι, οπότε κι αναχωρούσαν. Άμα όμως κάποιος απ’ αυτούς είχε καλύβι στην περιοχή, καταστάλαζαν εκεί να συνεχίσουν τη διασκέδαση και πολλές φορές να ξενυχτίσουν. Στη Ζαγορά τούτη τη διασκέδαση μπορούσαν να τη μεταφέρουν και σε σπίτια του χωριού ακόμα. Προτιμούσαν πάντως το ξεφάντωμα σε σπίτι κοντά σε θάλασσα.

    Η πιο μεγάλη συγκέντρωση πραγματοποιούνταν στα Πλατανίδια από κατοίκους των Λεχωνίων, Καραμπασιού, Δράκιας κι άλλων γειτονικών χωριών. Η σύναξη αυτή δεν είταν μόνο αποτέλεσμα της ανάγκης για διασκέδαση· προσδιοριζόταν και από την αναγκαιότητα της επικοινωνίας των ανθρώπων που κατοικούσαν στα γειτονικά χωρία1.

    1. Από προφορικές παραδόσεις. Πολλοί Πηλιορίτες κατέβαιναν και στο πανηγύρι των Αγίων Θεοδώρων μέσα στο Κάστρο του Βόλου. Εκκλησιάζονταν και το ’ριχναν ύστερα στα τραγούδια και τους χορούς για ένα εικοσιτετράωρο («Προμηθέας» 4 (1892), αριθμ. 39, σελ. 316-317). Πρβλ. και Κατερίνας Πολυμέρου, Ο Ζωσιμάς Εσφιγμενίτης και η Λαογραφία της Θεσσαλίας, όπ.π., σελ. 206