Αξιομνημόνευτος είναι κι ο πανηγυρικός χαραχτήρας που έπαιρνε το ρίξιμο ενός καινούργιου καραβιού στη θάλασσα. Τότε οι τέσσερις μεγάλοι ταρσανάδες στο Πήλιο (Παλιάς Μιτζέλας, Παπαπαναγιώτη Χορευτού¹, Τρίκερι² και Μιλίνας) ζούσαν έντονα τον πυρετό της οχλαγωγίας. Κατέβαιναν συγγενείς και φίλοι του καραβοκύρη κι άλλοι χωριανοί, ντυμένοι όλοι στα καλά τους, κατέβαινε κι ο παπάς με τους ψάλτες και συνήθως και λαϊκοί οργανοπαίχτες. Απάνω στο καινούργιο καράβι, που βρισκόταν ακόμη στη στεριά κι άστραφτε στην καθαριότητα, ψαλλόταν ο αγιασμός³, και στο τέλος η γυναίκα του καραβοκύρη, πρόσφερε σ’όλους γλυκά και τσίπουρο μέσα σε ευχές: «Καλορίζικο», «καλοτάξιδο», «μάλαμα το καρφί του» κττ.

Στο ρίξιμο του πλοίου στη θάλασσα έσπρωχναν όλοι -μικροί και μεγάλοι- κι όταν αυτό έφτανε και γλιστρούσε στο νερό, άφηναν ιαχές ενθουσιασμού και προσπαθούσαν να ρίξουν και τον καπετάνιο στη θάλασσα ή τουλάχιστο να τον βρέξουν καλά. Το καράβι το φουντάριζαν εκεί μπροστά και ρίχνονταν όλοι στο γλέντι. Μεζέδες, τσίπουρα και κρασιά είταν στην ημερήσια διάταξη, το κέφι άναβε κι έφερνε τους χορούς. Χοροί μπροστά στο αγκυροβολημένο καράβι ή σε παρακείμενο καφενείο αν υπήρχε. Χόρευαν, τραγουδούσαν, έτρωγαν κι έπιναν μέσα σε κλίμα έντονου ενθουσιασμού, έως το βράδι που διαλύονταν⁴.

1. Οι ταρσανάδες της Μιτζέλας (υπήρχαν πριν από το 1821, όπως και του Τρίκερι) και του Χορευτού (ο τελευταίος ιδρύθηκε γύρω στο 1835 από τους καραβομαραγκούς Γκαγκάνηδες της Μιτζέλας) είχαν δυνατότητα να κατασκευάζουν πλοία χωρητικότητας έως 50.000 οκάδες.
2. Τα καράβια οι Τρικεριώτες άρχισαν να τα φκιάνουν γύρω στα 1790 (Γεωγραφία Νεωτερική, όπ.π., σελ. 118).
3. Με αγιασμό επίσης άρχιζε και η κατασκευή κάθε καινούργιου καραβιού στον ταρσανά, αφού πρώτα γινόταν λειτουργία στο κοντινό εκκλησάκι. Στο Χορευτό οι τέτοιες λειτουργίες συνηθίζονταν στον «Αϊ- Νικόλα», τον προστάτη του επινείου. Ύστερ’ απ’ τον αγιασμό, κάρφωνε ο ιδιοκτήτης το πρώτο στραβόξυλο, κι όλοι εύχονταν: «Το καρφί μάλαμα να γίνει». Κερνιόνταν, έστηναν μερικούς γύρους χορού, έτσι για το καλό καταπώς έλεγαν, και διαλύονταν όσοι παρακολουθούσαν την εκδήλωση.
4. Από προφορικές παραδόσεις που συγκέντρωσα παλιότερα στο Τρίκερι, τη Μιλίνα, τον Αϊ-Γιάννη Κισσού, τη Ζαγορά και το Πουρί. Γραφτά στοιχεία δεν έχουμε.