Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Θεσσαλία» στις 22 Μαΐου 1962. Έτσι παρουσίασε η εφημερίδα τις εορταστικές εκδηλώσεις στο Προμίρι, το 1962. Ήταν ανυπόγραφο.
Εἰς ἀτμόσφαιραν πατριωτισμοὺ καὶ ἐθνικῆς ἐξάρσεως, ἑωρτάσθη προχθὲς εἰς Προμύρι ἡ ἐπέτειος τοῦ ὁλοκαυτώματος τοῦ χωρίου, καὶ τῆς σφαγῆς ὑπὸ τῶν Τούρκων, τὴν 8ην Μαΐου 1823.
Αἱ ἐκδηλώσεις αὐταὶ τῶν κατοίκων τοῦ Προμυρίου, ποὺ ὠργανώθησαν πρωτοβουλία τῆς Κοινότητος, ἒδωσαν τὴν εὐκαιρίαν νὰ προβληθῆ ἡ θυσία καὶ τὸ ὁλοκαύτωμα τοῦ Πηλιορείτικου αὐτοῦ χωριοῦ εἰς τὸν μεγάλον ἐθνικὸν ἀπελευθερωτικὸν ἀγῶνα τοῦ 1821. Ἡ ἀκτινοβολία τῆς θυσίας φωτίζει καὶ ὁδηγεῖ τὴν νέαν γενεὰν εἰς τὸν ἐθνικὸ της δρόμον.
Εὐλαβικοὶ προσκυνηταὶ - ἀρχαὶ καὶ ἁπλοϊκοὶ πηλιορεῖτες - ἔφθασαν εἰς τὸ Προμύρι διὰ νὰ ἀποτίσουν φόρον τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης εἰς τοὺς μάρτυρας τῆς Πατρίδος ποὺ καθηγίασαν μὲ τὸ αἷμα των τὸ μεγάλο ἀνθρώπινο ἀγαθὸ τῆς ἐλευθερίας.
Ὃλοι, ὅσοι ἀπεφάσισαν καὶ ὠργάνωσαν αὐτὴν τὴν ἑορτὴν εἶναι ἄξιοι παντὸς ἐπαίνου. Ἰδιαιτέρως δὲ πρέπει νὰ ἐξαρθῆ ἡ δραστηριότης τοῦ προέδρου τῆς Κοινότητος κ. Παπασταματίου.
Πολὺ πρὸ τῆς προχθεσινῆς ἑορτῆς τὸ Προμύρι εὑρίσκετο εἰς συναγερμὸν. Αἱ προετοιμασίαι καθημερινῶς ἐντείνοντο. Προχθὲς τὸ γραφικὸ καὶ ἀπόμερο αὐτὸ κεφαλοχῶρι τοῦ Ν. Πηλίου, ὁλοκάθαρο καὶ σημαιοστολισμένο ἐδέχθη τοὺς ξένους καλεσμένους καὶ τοὺς κατοίκους τῶν γύρω χωρίων διὰ τὴν ἐθνικὴν ἑορτὴν του.
Τόσοι πολλοὶ ἐπίσημοι καὶ ἄλλοι προσκεκλημένοι, ἡ φιλαρμονικὴ τοῦ Δήμου Βόλου καὶ τόσον ἑορταστικὴ ἀτμόσφαιρα δὲν εἶχον δημιουργηθῆ ποτὲ εἰς τὸ χωριὸ. Τὸ πρόγραμμα τῶν ἐκδηλώσεων φροντισμένο καὶ ποικίλο ἔδωσε ὃλο τὸ νόημα τῆς ἐπετείου τοῦ τραγικοῦ ἐθνικοῦ γεγονότος.
Τὴν 12ην μεσημβρινὴν εἰς τὸν ἱερὸν ναὸν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου χοροστατοῦντος τοῦ ἀρχιμανδρίτου κ. Μαρτζούκου καὶ βοηθουμένου ὑπὸ τῶν ἱερέων Προμυρίου καὶ Λαύκου αἰδ. Δ. Καπαδούκα καὶ Ν. Παππᾶ, παρουσία τῶν ἀρχῶν καὶ πλήθους κόσμου ἐψάλη δοξολογία.
Ἀκολούθως οἱ ἐπίσημοι κατηυθύνθησαν εἰς τὴν γραφικὴν λιθόστρωτον καὶ κατάμεστον κόσμου πλατεῖαν τοῦ χωρίου, ἐνῶ ἡ φιλαρμονικὴ τοῦ Δήμου Βόλου ἀπέδιδεν τιμὰς. Συμφώνως πρὸς τὸ πρόγραμμα ἤρχισεν ἡ σεμνὴ καὶ συγκινητικὴ τελετὴ τῶν ἀπακαλυπτηρίων τῆς λιθίνης ἀναμνηστικῆς στήλης τῶν πεσόντων, ἡ ὁποία κατεσκευάσθη δαπάναις τοῦ βουλευτοῦ κ. Πάντου.
Ἐν ἀρχῆ ἐψάλη ἐπιμνημόσυνος δέησις, ἐν συνεχεία δὲ ὁ πρόεδρος τῆς Κοινότητος Παπασταματίου προσέφώνησεν τοὺς παρευρεθέντας, τονίσας τὰ ἐξῆς:
«Σᾶς ἐκφράζω ἐκ μέρους τῶν 1400 Προμυριωτῶν τῆς σήμερον τὰς ἀρμοζούσας εὐχαριστίας, διότι ἐλάβατε τὸν κόπον νὰ συμμετάσχετε εἰς μίαν τελετὴν διὰ νὰ τιμήσητε μαζὺ μας τὴν μνήμην τῶν ἡρώων τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως. Δὲν σᾶς κρύβω ὃτι ὁ χαρακτὴρ τῆς τελετῆς ταύτης δὲν πρόκειται νὰ εἶναι τερπνὸς ὃπως δὲν ἀποσιωπῶ ὅτι τὸ ὀφειλόμενον πρὸς τοὺς πατριώτας ἐκείνους χρέος τὸ ἐγνώριζον καὶ οἱ προγενέστεροι ἡμῶν, ἀλλὰ ἒπρεπε νὰ δειχθῆ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κ. Νομάρχου διὰ νὰ καθιερωθῆ μία κατ' ἒτος ἀπότισις φόρου τιμῆς πρὸς τὰ θύματα ἐκεῖνα τῆς Τουρκικῆς ἀνανδρείας καὶ κτηνωδίας.
»Ἐπὶ πλέον δὲ νὰ ἔλθη ἡ εὐγενὴς χειρονομὶα τοῦ κ. Πάντου διὰ νὰ στηθῆ μία λιτὴ στήλη εἰς ἀνάμνησιν τοῦ τραγικοῦ γεγονότος τῆς 8ης Μαΐου τοῦ 1823.
»Μὴ λησμονῶμεν κύριοι ὅτι τὴν 8ην Μαΐου οἱ κατοικοῦντες εἰς τάς Προμύριον δὲν ὑπῆρχον εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς οἰκίας ποὺ ἔχετε πρὸ ὀφθαλμῶν, ἤ μᾶλλον ἔκειντο ἐν μέσω αὐτῶν αἱμόφυρτοι ἀποκεφαλισμένοι καὶ ἀτιμασμένοι. Οἱ Προμυριῶτες ἐκεῖνοι ἐγκατέλειψαν τὸν κόσμον τοῦτον κατὰ τρόπον φρικτόν.
Κύριε Νομάρχα,
»Ἱκανοποιήσατε παρακαλῶ ψυχικὴν ἀνάγκην τῶν ἀπογόνων τῶν ἐπιζησάντων, δικαιώσατε τὴν θυσίαν τῶν ἀδίκως σφαγέντων κατὰ τρόπον ἑλληνοπρεπῆ. Ἀποκαλύψατε τὴν στὴλην ταύτην, ἥτις διαιωνίζει τὴν θυσίαν τοῦ Προμυρίου».
Ἀκολούθως ὠμίλησεν ὁ Νομάρχης κ. Παπαδᾶκος, ἐξάρας τὸν ἡρωϊκὸν θάνατον τῶν πεσόντων Προμυριωτῶν καὶ τονίσας ὅτι ἡ στήλη αὕτη θὰ ἐνθυμίζη τὴν συνέπειαν καὶ τὴν συνέχειαν τῆς φυλῆς μας.
Μεταξὺ ἄλλων ὁ κ. Νομάρχης εἶπε τὰ ἑξῆς:
«Τὸ Προμύρι μὲ πάνδημον συμμετοχὴν καὶ πανηγυρικὴν λαμπρότητα ἀποτίει φόρον λατρείας στοὺς ἀθανάτους του. Ὑπερήφανον σήμερα ὑψώνεται γιατὶ ἡ ἱστορικὴ του μοῖρα ἐπεφύλαξε νὰ γίνη ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν βωμὸν τῆς ἐλευθερίας. Καὶ μὲ τὴν θυσίαν τοῦ αἳματος τῶν παιδιῶν του καὶ μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ πνεύματος ἐπιφανῶν ἀνδρῶν ποὺ ἐγέννησε καὶ ἀκόμη μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ μόχθου τῶν ἀνθρώπων του, διαλαλεῖ ὃτι ἄν καὶ εἶναι ἕνα μικρὸ κομμάτι τῆς ἑλληνικῆς γῆς, μεγάλο εἶναι τὸ μερίδιὸν του εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Πατρίδος μας.
»Εὐλαβικοὶ καὶ ἡμεῖς προσκυνηταὶ τοὺ ἱστορικοῦ του μεγαλείου προσήλθομεν διὰ νὰ ἐνώσωμεν μὲ τοὺς Προμυριώτας καὶ τὰς ἰδικὰς μας σπονδὰς λατρείας πρὸς τοὺς ἣρωας καὶ μάρτυρὰς του. Ἀλλὰ καὶ νὰ πανηγυρίσωμεν μαζὶ, τὴν ἀθάνατη δόξα τους.
»Εἴμαι εὐτυχὴς, διότι μοῦ ἐδόθη ἀπὸ τὸ χωριὸ ἡ τιμητικὴ ἐντολὴ νὰ ἀποκαλύψω τὸ στηθὲν εἰς μνήμην των μνημεῖον. Μὲ ἕνα κλωνάρι δάφνης θὰ στεφανώσωμεν τὴν μνήμην καὶ ἔπειτα ἀφοῦ θριαμβολογήσωμεν μὲ λόγους καὶ τραγούδια, ὃπως ἁρμόζει στοὺς ἀθανάτους μας, θὰ παραδώσωμεν εἰς τὰς ἐπερχομένας γενεὰς τοῦ χωρίου τὸ λευκὸν μάρμαρον τῆς πλατείας ποὺ συμβολίζει τὴν πίστιν πρὸς τὴν αἰωνιότητα τῆς φυλῆς καὶ τὴν προσταγὴν τῶν προγόνων πρὸς τοῦς ἀπογόνους.
»Ἐδῶ θὰ προσέρχεται κατὰ τὰς ἐθνικὰς ἑορτὰς ἡ νεολαία τοῦ χωριοῦ, διὰ νὰ προσκυνήση, νὰ προσευχηθῆ, νὰ λατρεύση, νὰ ὁρκισθῆ καὶ γιὰ νὰ τραγουδήση, ἀνανεώνουσα ἒτσι τὴν ὑπόσχεσιν στὴν προγονικὴ προσταγὴ, τὸ τραγούδι τῆς λευτεριᾶς ποὺ μ’ αὐτὸ ἐσφάλισαν τὰ χείλη τους οἱ ἣρωὲς μας καὶ ποὺ χιλιάδες τώρα χρόνια οἱ Ἑλληνες τὸ τραγουδᾶμε: «Τραγούδι λευτεριᾶς ποὺ δὲν πεθαίνει, τὸ λένε τὰ βουνὰ κι’ οἱ θάλασσὲς μας, τ’ ἀπόσπερνα κι’ οἱ αὐγοῦλες οἱ χρυσὲς μας, ἡ Ἑλλάδα μας τὸ λέει καὶ δὲν πεθαίνει».
Ἐν συνεχεία καὶ ἐν μέσω συγκινητικῶν ἐκδηλώσεων τοῦ πλήθους ἀπεκάλυψε τὴν μαρμαρίνην πλάκα καὶ ἤρχισεν ἡ κατάθεσις τῶν στεφάνων ὑπὸ τοῦ κ. Νομάρχου, τοῦ κ. Πάντου, τοῦ κ. Γρηγοράκη, ἐκ μέρους τοῦ κ. Γκλαβάνη, ὑπὸ ἀντιπροσώπου τοῦ κ. Λούλη τῆς Κοινότητος Προμυρίου, τῶν ΤΕΑ Προμυρίου, τοῦ δημοτικοῦ σχολείου, τῶν ἀγροτοπαίδων καὶ τῶν ἀγροτονεανίδων τοῦ χωρίου. Ἀντὶ στεφάνου ὁ βουλευτὴς κ. Παπαγεωργίου καὶ ὁ δημαρχῶν κ. Ἀργυρίου κατέθεσαν ἀνὰ 200 δραχμὰς εἰς τὸ σχολικὸν ταμεῖον Προμυρίου.
Μετὰ τὴν τήρησιν σιγῆς ἑνὸς λεπτοῦ, ἡ ἐκ Ζαγορᾶς μαθήτρια Τούλα Σπυροπούλου ἀπήγγειλε θαυμάσια ἐπίκαιρον ποίημα.
Ἡ πρωϊνὴ τελετὴ ἐτελείωσε μὲ τὸν Ἐθνικὸν Ὓμνον, τὸν ὁποῖον ἐπαιάσεν ἡ φιλαρμονικὴ.
Ἐν συνεχεία παρετέθη εἰς τοὺς προσκεκλημένους γεῦμα μὲ ὁβελίας καὶ ἐπηκολούθησε λαϊκὸς χορὸς τὸν ὁποῖον ἤνοιξεν ὁ κ. Νομάρχης.
Τὸ ἀπογευματινὸν πρόγραμμα ἤνοιξε μὲ ὁμιλίαν τοῦ διδασκάλου κ. Γ. Θωμᾶ: Ὁ ὁμιλητὴς, ἀφοῦ ἀρχικῶς ἐτόνισε τὴν ἀνάγκην ὀργανώσεως τοιούτων ἑορτῶν, διότι ἡ «Πατρίδα μας εἶναι χῶρος γιομᾶτος ἱστορικὲς μνῆμες καὶ μένει βαρύφορτος ἀπὸ τρόπαια, δόξες, μεγαλεῖα, ἀνατάσεις ἐθνικὲς μὰ καὶ συμφορές» συνέχισε:
«...... Τὸ Προμύρι κρύβει καὶ φυλάει ἀναμνήσεις καὶ κλείει καὶ γεγονότα τραγικὰ καὶ καθρεφτίζει μία ζωὴ χαρακτηρισμένη ἀπὸ μιὰ διαδοχὴ πράξεων ἡρωΐκῶν καὶ συμβάντων φριχτῶν ποὺ δίνουν στὸ χῶρο κάποιο βάθος. . .
» Καὶ τὸ Προμύρι, χωριὸ ἱστορικὸ μὲς στὰ ἱστορικὰ, ζῆ μὲ τὶς ἡρωϊκὲς ἀναδρομικὲς του παρουσίες καὶ ἀποπνέει ὁλοῦθε μιὰ θερμότητα ἔντονης προγονικῆς ζωῆς. Ἄν ἡ Ζαγορὰ ἒχη μιὰ ὁλοσύνεχη παράδοσι πνευματικὴ, τὸ Προμύρι διατηρεῖ μία μακρυνὴ παράδοσι ηρωϊσμοῦ. Κι’ ἂν ἡ πρώτη κατέχη τὸ προβάδισμα στὶς περιοχὲς τοῦ πνεύματος, τὸ Προμύρι ὡς τόσο βρίσκεται ἀνάμεσα στὰ χωριὰ ἐκεῖνα ποὺ ἤσκησαν πρωταγωνιστικὸ ρόλο στοὺς καιροὺς τῆς τούρκικης δουλείας. Ἐδῶ θὰ γεννηθοῦνε οἱ Ζορμπάδες καὶ οἱ Φιλάρετοι τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 21. Ἀπὸ δῶ θὰ ξεκινήσουν δεκάδες Προμυριῶτες γιὰ νὰ πλαισιώσουν τὰ ἐπαναστατικὰ κινήματα στὴ Στερεὰ Ἑλλάδα τὴν Πελοπόννησο καὶ τὰ νησιὰ. Ἀπὸ δῶ θὰ ξεκινήση ἕνας ἀρχιμανδρίτης Παΐσιος γιὰ νὰ μυηθῆ στὰ μυστικὰ τῆς Ἀδελφότητας στὸ Ἃγιο Ὄρος καὶ τὴ Ρουμανία καὶ νὰ ἐπανακάμψη στὸ προμύρι καὶ νὰ γίνη ὁ διοργανωτὴς τοῦ κινήματος τοῦ 1854, στὸν τόπο τοῦτο θὰ ἐκτραφῆ ἕνας ταγματάρχης Νικόλαος Φιλάρετος κι’ ἀπ’ τὸν τόπο τοῦτο θὰ ξεδιπλώση ἡ σημαία τοῦ ἀγῶνα τὸν Μάρτη τοῦ 1854, ἀπὸ δῶ θ’ ἀρχίση πάλι ἡ ἐπανάστασις στὰ 1878, ἀπὸ Προμυριώτικη οἰκογένεια θὰ βλαστήση ὁ συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπᾶς, ὁ ἥρωας ἐκεῖνος τοῦ κινήματος τοῦ 1909 στό Γουδὶ τῆς Ἀθήνας κι’ ἀπὸ πατέρα Προμυριώτη θὰ γεννηθῆ ἕνας Γεώργιος Φιλάρετος, ἡ δόξα αὐτὴ τῆς πνευματικῆς μας καὶ δημοκρατικῆς μας ἱστορίας. . .».
Ἐχάραξε κατόπιν ὁ ὁμιλητὴς μὲ ζωηροὺς χαρακτηρισμοὺς τὸ ἀφόρητον κλῖμα ποὺ ἐπεκράτει στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἀκολούθως ἐσκιαγράφησε τὸν Προμυριώτην ἀρχηγὸν τοῦ 21 Γεώργιον Ζορμπᾶν, ἀναφερθεὶς εἰς πλεῖστα ὃσα ἄγνωστα χαρακτηριστικὰ τῆς ζωῆς του καὶ τῆς δράσεὼς του. Κατόπιν ὁ κ. Θωμᾶς προέβη εἰς τὴν ἀνιστόρησιν τῶν γεγονότων τῆς σφαγῆς, θίξας ἀγνώστους λεπτομερείας ταύτης, ἡ διήγησις τῶν ὁποίων ἐδημιούργησεν ἀτμόσφαιραν ἐκτάκτως συγκινητικὴν. Τὰ γεγονότα ὃμως αὐτὰ, λόγω τοῦ πλήθους των - εἶπεν ὁ ὁμιλητὴς - δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπογραμμισθοῦν ὃλα. «Θὰ ἰδοῦν ὃμως τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος στὸ ἄμεσο μέλλον μαζὶ μὲ τὰ ὀνόματα τῶν γηραιῶν καὶ τῶν νεωτέρων Προμυριωτῶν ποὺ τὰ κράτησαν στὸ μνημονικὸ τους καὶ ποὺ εἶχαν τὴν προαίρεσι νὰ μοὺ τὰ δώσουν». Ἐτόνισεν κατόπιν πὼς οἱ τοῦρκοι «παρέδωσαν τὸ χωριὸ στὴ φωτιὰ» καὶ ἠχμαλώτισαν ἑκατοντάδες γυναικόπαιδα, τὰ ὁποῖα μὲ κραυγὲς πόνου καὶ μοιρολογιοῦ ἄφηναν τὴν γενέθλια πατρίδα καὶ σέρνονταν πρὸς τὸ ἄγνωστο».
Ἀφοῦ ἀκολούθως προέβη σὲ ἕναν ὡραῖον ὕμνον τοῦ ἡρωϊσμοῦ γενικῶς καὶ εἶπεν ὅτι ὅσοι κυριεύονται ἀπ’ αὐτόν ἀποτελοῦνε τοὺς μεγάλους Ἅγιους τῆς Ἱστορίας» ἀπέτισε φόρον τιμῆς πρὸς τοὺς νεκροὺς» καὶ κατέληξε: «Στὸν τόπο τοῦτο ποὺ ἄφησαν τὴν στερνὴ τους πνοὴ, τὸ γλυκὸ τους βάρος θἄρχεται πάντα νὰ μυρώνη τὸ χῶρο μας μὲ μιὰ ἄχνα αἰωνιότητας. Τιμὴ καὶ καύχησι γιὰ τὴν θελκτικὴ μας γωνιὰ, ἀλλὰ καὶ ὑποχρέωσι νὰ τιμοῦμε τὴν μνήμην των, ὃσο θὰ κρατᾶμε μέσα μας τὸ δῶρο τῆς ζωῆς».
Ἐπηκολούθησε ἀπὸ τῆς σκηνῆς ποὺ εἶχε στηθῆ εἰς τὴν πλατεῖαν θεατρικὴ παράστασις. Ἐν ἀρχῆ ἐπαίχθη «Ὁ βράχος καὶ τὸ κῦμα», εἰς τὸ ὁποῖον ἒλαβον μέρος οἱ Εὐστ. Κωνσταντινάκης καὶ Βαρβάρα Καραμανώλη. Τὸ δεύτερο μέρος περιελάμβανε τὸ ἔργον «Ἡ σφαγὴ τοῦ Προμυρίου», ἕνα ἔργο γραμμένο ἀπὸ τὸν δάσκαλο κ. Παπαγγελῆ, εἰς τὸ ὁποῖον ἔλαβον μέρος ὃλοι οἱ μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι τῆς 5ης καὶ τῆς 6ης τάξεως μὲ πρωταγωνιστὰς τοὺς: I. Κουτσόπουλον, Γ. Στεργίου καὶ Μαρία Κοτρώνη. Οἱ λαβόντες μέρος ἒφερον τοπικὰς ἐνδυμασίας, γενικῶς δὲ ἡ παράστασις ἤρεσεν ἰδιαιτέρως καὶ οἱ μικροὶ μαθηταὶ ἐχειροκροτήθησαν ζωηρῶς.
Μετὰ τὴν παράστασιν, ὑπὸ τοὺς ἤχους τῆς τοπικῆς ὀρχήστρας ἐχορεύθησαν ἑλληνικοὶ χοροὶ ὑπὸ τῶν μαθητριῶν τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Προμυρίου καὶ τῶν Ὁδηγῶν Ζαγορᾶς οἱ ὁποῖοι ἐνθουσίασαν ἰδιαιτέρως.
Ἀξίζει νὰ σημειωθῆ ἰδιαιτέρως ἡ συμβολὴ διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῶν ἐθνικῶν αὐτῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων τῆς συντονιστικῆς ἐπιτροπῆς, μέλη τῆς ὁποίας εἶναι ὁ ἱερεὺς κ. Καπαδούκας, ὁ ἰατρὸς κ. Κολοβιδούρης, οἱ διδάσκαλοι Α. Παπαγγελῆς καὶ Γ. Θωμᾶς, ὁ κ. Κ. Ψυχούλης καὶ οἱ ἀγροτόπαιδες Εὐστ. Χασάνδρας καὶ Γ. Βαλντᾶς.
Ἀλλὰ καὶ γενικῶς ὃλοι οἱ κάτοικοι μὲ τὴν συμμετοχὴν των συνέβαλον εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τῶν ἐκδηλώσεων.
Τοὺς ξένους οἱ ὁποῖοι ἒφθασαν εἰς Προμύρι, ἐφιλοξένησαν μὲ ἰδιαιτέραν φροντίδα καὶ φιλόξενον πνεῦμα οἱ καφεπῶλαι κ.κ. Παπαευσταθίου, Κ. Παπασταματίου, Γ. Μαμούχας καὶ Β. Παπασταματίου.
Σημειωτέον, ὃτι οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἀρχῶν καὶ πλῆθος κόσμου ἐπεσκέφθησαν τὴν ἔκθεσιν ἀγροτικῆς οἰκιακῆς οἰκονομίας ἣτις ὠργανώθη ὑπὸ τὴν ἐποπτείαν τῆς ἁρμοδίας ὑπαλλήλου δίδος Ἰσαβ. Χόνδρου.
Εἰς αὐτὴν παρουσιάζονται διάφορα ἐργόχειρα λαϊκῆς τέχνης, κονσέρβαι φρούτων καὶ λαχανικῶν κλπ.
Εἰς αὐτὴν λαμβάνουν μέρος δι’ ἐκθεμάτων των οἱ κάτωθι ἀγροτονεάνιδες και κυρίες: Φούλα Μακρῆ, Σταθούλα Μακρῆ, Κούλα Μαμμᾶ, Γεωργία Κοφωνικολοῦ, Ἀλεξάνδρα Βαμβακᾶ, Μαγδαληνὴ Κωνσταντινάκη, Ἀθηνᾶ Πετσιώτου, Ἑλένη Πετσιώτου, Μαρία Μπουρμπούλια, Ἀργυρὼ Ἀργυρίου, Κατίνα Παπανικολάου, Ντίνα Παπανικολάου, Λιλὴ Ζαχάρου, Γεωργία Μαμμὰ, Ἑλένη Πολυχρονίδου, Βασιλικὴ Ζυγορίδου, Εὐσταθία Βαμβακᾶ, Τούλα Βυζιώτου, Νίτσα Κοντούλη, Μαρία Μαμμᾶ, Πολ. Μελαχροπούλου, Μαρία Κονδούλη, Εὐσταθία Ροζάκη, Ἀφροδίτη Δρίβα, Βασιλικὴ Μελαχροπούλου, Μαρία Κανάτου, Μαρία I. Ραψανιώτου, Μαρία Δ. Ραψανιώτου, αἱ κυρίαι: Καίτη Ζαφειριάδου, Σουλτάνα Ζαφειριάδου, Μαρία Πριονιστῆ, Νίνα Κάϊρα, Βιολέττα Παπανικολάου καὶ Εὐαγγελία Μελαχροπούλου.
Τὸ μνημεῖον ἐφιλοτέχνισεν ὁ κ. Καραδέμητρος.
Ὁ κ. Πρόεδρος τῆς κοινότητος μᾶς παρεκάλεσε νὰ σημειώσωμεν ἰδιαιτέρως τὴν συμπαράστασιν καὶ τὴν βοήθειαν ποὺ ἔλαβεν ἀπὸ τὸν στρατὸν, ὅστις ἐργάζεται εἰς τὴν ὁδὸν Προμυρίου - Πλατανιᾶ.
Εἰς τὴν ἑορτὴν παρέστησαν ὁ νομάρχης καὶ ἡ κυρία Παπαδάκου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης κ. Μαρτζοῦκος, οἱ βουλευταὶ καὶ κυρίαι Παπαγεωργίου καὶ Πάντου, ὁ φρούραρχος καὶ ἡ κ. Καλαθᾶ, ὁ διοικητὴς χωροφυλακῆς κ. Εὐθυμίου, ὁ δημαρχῶν Βόλου κ. Ἀργυρίου, ὁ συνταγματάρχης κ. Κηφωνίδης, ὁ ἀντισ)ρχης στρατολογίας κ. Εὐαγγέλου, ὁ διοικητὴς τῶν ΤΕΑ τάγ)ρχης κ. Εὐθυμιόπουλος, ὁ ταγματάρχης κ. Παπανικόλας, ὁ ἐπιθεωρητὴς Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως καὶ ἡ κυρία Στάμου, οἱ πρόεδροι τῶν κοινοτήτων Ἀργαλαστῆς κ. Λάμπρου, Λαύκου Καλοβιδούρης, Μηλίνης κ. Μαμούχας καὶ Μετοχίου κ. Τσιριβῆς, ὁ διοικητὴς τῆς ὑποδιοικήσεως Μηλεῶν κ. Καραγκούνης, ὁ εἰρηνοδίκης Ἀργαλαστῆς κ. Ἀκρωτηριανούσης, ὁ ἀγρονόμος Ἀργαλαστῆς κ. Δημόπουλος, οἱ καθηγηταὶ τοῦ γυμνασιακοῦ παραρτήματος Ἀργαλαστῆς δὶς Θ. Γιούλη καὶ κ. Παπαντωνίου, ὁ συμβολαιογράφος κ. Γαλέας, ὁ διοικητὴς ΤΕΑ περιοχῆς κ. Θ. Θεοδώρου, οἱ ἀξιωματικοὶ τοῦ μηχανικοῦ κ.κ. Π. Μπελέζας λοχαγὸς καὶ Βασιλόπουλος ἀνθυπολοχαγός, ὁ διδάσκαλος κ. Σπυρόπουλος ἐκ Ζαγορᾶς, οἱ διδάσκαλοι κ. καὶ κ. Σπανοῦ ἐκ Λαύκου, ἡ διδασκάλισσα δὶς Σ. Κυριαζῆ ἐκ Λαύκου, ἡ διδασκάλισσα Ἐλπ. Μιχαλάκη ἐκ Μηλίνης ἐκπρόσωποι τοῦ τύπου κ. ἄ.
Ἐκ μέρους τοῦ κ. Γκλαβάνη παρέστησαν οἱ κ.κ. Γρηγοράκης, Μανουσόπουλος καὶ Τσέντζερης καὶ ἐκ μέρους τοῦ κ. Λούλη ὁ κ. Κάμπας.
Εἰς τὴν ἑορτὴν ἒλαβον μέρος ὁμάδες προσκόπων Βόλου καὶ Ἀγριᾶς μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς ἐφόρους κ.κ. Γαντζὸν, Βαβίλην, Κρομμυδάκην καὶ τὴν κ. Νίτσα Σκρέττα, ὁδηγοὶ ἐκ Ζαγορᾶς μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν κ. Θωμᾶ τὴν δίδα Λίτσα Σαμαρᾶ καὶ τὴν κ. Ἰοκάστη Ἀγγελίνη τοῦ τοπικοῦ συμβουλίου, ἄλκιμοι ἐκ Βόλου μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς κ.κ. Δρόσον καὶ Δουμουσιάρην, πρόσκοποι καὶ λυκόπουλα ἐκ Λαύκου μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν κ. Μπουρμπούλια.
Τὰ ὀνόματα τῶν Ὁδηγῶν Ζαγορᾶς ἔχουν ὡς ἑξῆς: Κομνηνοῦ Αἰκ., Καραμήτσου Κ., Στάμου Ἐλ., Σπυροπούλου Τ., Μεταξογένη Α., Ψαρολόγου Ἑλ. Καουνᾶ Ἀντ., Κουτσελίνη Αἰκ., Καλιοῦ Ἀθ., Ντόβα Κ., Χαλκιᾶ Ἔφ., Γκαγιάννη Ν., Γεωργουδάκη Ν., Κουρελᾶ Ἑλ., Κασίδη Αἰκ., Μπούρα Θ., Λιάτσικου Ἀση., Ρηνᾶ Κ., Κοκοράκη Φ., Σαμαρᾶ Ρ., Γεωργούδη Ὄλγα, Στάμου Οὐρ., Σκόρα Γιαν., Κανάβα Θ., Καρούλα Β., Κεφάλα Μ. καὶ Γκαραγκάνη Μ.
Ἐπίσης ἔλαβεν μέρος μὲ τὴν σημαίαν του τὸ δημοτικὸν σχολεῖον Προμυρίου, τὸ ὁμοιόμορφον ἔνδυμα τῶν μαθητῶν δὲ ἐπροξένησεν ἀρίστην ἐντύπωσιν.