• Κεντήματα

    Ιδιαίτερη είταν η επίδοση των γυναικών στο κέντημα, που ωστόσο δεν είχαν «τήν ποικιλία καί την ὀμορφιά» των ηπειρώτικων και των νησιώτικων κεντημάτων1. Όπως αλλού έτσι και στο Πήλιο, όλα τούτα κατατάσσονται στα «μετρητά» και στα «γραφτά». Στο πρώτο, το κέντημα γίνεται χωρίς σχέδιο με μέτρημα των σταυρωτών βελονιών. Στο δεύτερο, προηγείται ο σχεδιασμός κι ακολουθούν οι βελονιές. Με τα κεντήματα στολίζονταν πουκάμισα2, νυχτικιές, μαξιλάρες, μαξιλάρια, τζακόπανα, ραφόπανα κλπ. Τα θέματά τους είταν άνθη, ζώα, πουλιά, γεωμετρικά σχήματα και άλλα.

    1. Κίτσου Μακρή, Η Λαϊκή Τέχνη του Πηλίου, όπ.π., σελ. 245.
    2. Τα πουκάμισα στις τρικεριώτικες φορεσιές έφερναν πολλά μοτίβα, όπως παρατηρεί και η Αγγελική Χατζημιχάλη (Ελληνική Λαϊκή Τέχνη..., όπ.π., σελ. 141): «(...) πετροπούλια, πάπιες ἲσιες, ἀναποδόπαπιες, ράγες, θναίικο σταφυλάκι, ραΐτσες, κλῆμα μέ τά κομμάτια, κλῆμα μέ τό μῆλο, κλῆμα μέ τή ραΐτσα, κλῆμα μέ τό σταυρό, κλῆμα μέ τό λαγό, κουβέρτια γερτά, κουβέρτια ἴσια, κορφάδες γερτές, ξόμπλι ὄρθιο, ξόμπλι γερτό, ξόμπλι μέ ράφι, ξόμπλι σαντέλκο, ξόμπλι μέ σταυρό (...)».