• Τα «συγχωρέματα» της Μακρινίτσας

    Μια παλιά συνήθεια της Μακρινίτσας, που σε κανένα άλλο χωριό δεν συναντούσαμε, είταν και τα λεγάμενα «συγχωρέματα» το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, στη δεύτερη Ανάσταση. Μόλις τελείωνε δηλαδή το θρησκευτικό μέρος στο μητροπολιτικό ναό, πήγαιναν και κάθονταν όλοι οι γέροι του χωριού στη σειρά στα πέτρινα καθίσματα της αυλής, απ’ όπου έπρεπε να παρελάσει όλο το εκκλησίασμα. Περνούσε ένας - ένας, ακόμα και γυναίκες, κι έδινε το χέρι στους γέροντες, ζητώντας και παίρνοντας συγχώρεση:

    • - Χρόνια πολλά, συχωρεμένος παπού.
      - Χρόνια πολλά, συχωρεμένος...
      1

    Ακόμα και εχθροί να είταν, θα περνούσαν να χαιρετήσουν τους γέρους2.

    1. Εδώ οι γέροι έλεγαν το όνομα του καθένα: Κώστα, Γιάννη, Μήτσο κλπ. Για τους νέους χρησιμοποιούσαν τον όρο «παλικάρι μ’». Αντίθετα οι νέοι κι εδώ αλλά και στις άλλες αναστροφές αποκαλούσαν «παπούδες» τους ασπρομάλληδες· οι πιο μεγάλοι τους έλεγαν «μπαρμπάδες».
    2. Για τη συνήθεια με ενημέρωσε για πρώτη φορά στα 1972 ο Μακρινιτσώτης Δημήτρης Λέτσιος, καλλιτέχνης φωτογράφος του Βόλου σήμερα, που γεννήθηκε στα 1909. Στα κατοπινά χρόνια διασταύρωσα την πληροφορία κι από άλλους ηλικιωμένους της Μακρινίτσας, που κάποιοι απ’αυτούς θυμήθηκαν την ανθρώπινη τούτη εκδήλωση, που διατηρήθηκε ίσαμε τα 1910 -1915.